Feraye bir gül tohumu, gün doðumundaki ölü iki çocuklu bir kýzý var Feraye’nin; bir de yumurcak bir oðlu
akþam olur, güneþ söner, hüzün çöker köye doðru Feraye bu, boþ durur mu ? yakar bin umutla mumu yanar bahçe, yanar ilçe, yanar fundalýkta serçe
yücelerden bir ’ gel ’ olur, akan gözyaþý durulur gece ölür, þafak söker, sevinç büyür eve doðru yaþar insan, yaþar böyle, yaþar bir kýz bir de oðlan gibi k a r d e þ ç e
ve m u t l u...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ercan Atmaca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.