Ranzadan Mevziye...

بِسْــــــــــــــــــــــمِ اﷲِارَّحْمَنِ ارَّحِيم



Ranzasý buz gibi, nezih medresemin...
Duvarlarýndan damlar hikmeti nemin...
Kaðýt kalem dökülür zemine fikirlerin...
Hastasý oldum girizgahýna mersiyenin...


Mesheder, soðuk suyla çelik bedenin...
Her damlasý ab’ýn buzdandýr abdestin...
Çiðdem çiçeði gibi döker, bedenin kirin...
Zirvesinde soðuðun sandým, everestin...


Yine damlýyor mu ne çatýnýn akan suyu...
Her damlasýnda beynime atmýþ bir pusu...
Aktarýyor kurþunlar sanki parçalýyor rus’u...
Cenk menk ne yazar, mevzide helbestim...


Battaniyem ýsýtmaz buzda kalan miðferi...
Hissetmez oldum artýk týrnaklar ile elleri...
Daðda mevzi yaptýk vermedi kimse deri...
Çatýþma yok ki , nerdeler ben derbestim….


Nidalarýn sesi çok mu derinden gelir ...
Habercisi kýsa zamanda ikaz mý verir...
Dolandým kaskatý ses mevziden gelir...
Þühedanýn sesi bu! dokunmayýn serbestim...

Ruhlarýna fatiha..
Derbest : tutsak
Helbest: þiir
Sosyal Medyada Paylaşın:

Yusufmansiz Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Yaralı serçe yavrusu... Yasemin Kuzey Işıkları Behlül Gül bülbüle kan ağlar III Çiğdem gibi... Karanlıktan aydınlığa... Kadın... Kırlangıç... Buzdan kale...