insandýr, insandýr yakan arýyorsan bir neden boþuna arama! Bak þu umutla koþan çocuklara onlar dünyanýn güneþidir.. vuruyorsa cansýz bedenleri kýyýya, doðmuyorsa artýk güneþ sabahlara, ve umutlarý yeþermeden gömülüyorsa topraða.. kahrolsun, yýkýlsýn, olmasýn bu dünya!
insandýr, insandýr yýkan arýyorsan bir neden boþuna arama! Bak þu inançla gülen çocuklara, onlar dünyanýn topraðýdýr.. kalýyorsa minik bedenleri çalýþmak zorunda, yeþermiyorsa fidanlar artýk toprakda, ve inançlarý büyümeden uçuyorsa havaya.. kahrolsun, yýkýlsýn, olmasýn bu dünya!
insandýr, insandýr vuran arýyorsan bir neden boþuna arama! bak þu uçurtma uçuran çocuklara, onlar dünyanýn havasýdýr.. soluyorsa gülüþleri kurþun yaðmurunda düþmüyorsa artýk yaðmur dünyaya, ve sevilmeden, öðrenmeden, yaþamadan göçüyorsa.. arama bir neden boþuna arama, insaným demekten asla utanma.. kahrolsun, yýkýlsýn, olmasýn bu dünya!
Sosyal Medyada Paylaşın:
tanseldogan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.