Yok yoook... Bu insanlarý anlamak harbiden ne zormuþ. Ýnsan olarak kalmak mý zor desek acaba... Kiþisel çýkarlar uðruna özünü kaybetmek, ölüme bir saniye kala bile olsa mutlak koyar insana!
Senin de ah deme zamanýn gelecek... Sana söylüyorum; kalemimi doðrulttuðum vasfý meçhul mahluk!
Kaçabilir misin, saðýný solunu bile ezberine alamamýþken? Nasýl da cahilsin! Annen ninnilerini dolamýþken uykularýna ne bilsin böyle aciz, böyle yalan dolan bir insan olacaðýný!
Yok yoook... Bu insanlar, Bu bazý, vasfý meçhul insanlar Uzak durasýcalar insan sýfatýna layýk olanlardan!
Gün olur payýmýza düþer bizim de mutlu sonlardan. Kimbilir? Dudaklardan dökülen her ah müjdesidir; Yakýndýr aydýnlýk sabah... Sosyal Medyada Paylaşın:
Yitik Peri Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.