Ýmtihân çemberinden yokuþa yürüyorken Göz nemli ,yüz rutubet dudaklarýmda küfler Devâsýz aðrýlarla bir ömür çürüyorken Ýrinli kan kusuyor ses teli kopmuþ harfler
Ýnzivaya çekildi sesimle sessizliðim Karanlýðým yalnýzken ýþýksýzlýktan korkar En içli iniltiyle aðlar kimsesizliðim Her sokak baþý biraz ayrýlýk ve kan kokar
Ýçimdeki boþluktan ansýzýn düþüyorum Hicraným derin kuyu kuyuda Yusuf sesi Yanan yaramda bile nedensiz üþüyorum Sabýr dileyenlerin soðuk olmaz nefesi
Üþüyorken bedenim taþ duvar ,yalýn ayak ’Ol deyip olduran’ "O", hâk ’O’nun, hüküm ’O’nun Kýyâmet günü erir kara güneþ ve ay ak. Emrine karþý gelmez vâvlaþan sessiz o nûn.
Vuslatý kelâm Hatice Ayþe Hasan Sosyal Medyada Paylaşın:
Vuslatı kelâm Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.