SENSÝZLÝKLER ÝÇÝNDE KAYBOLUÞLARIM…(1)
Suskunluðuna,küskünlüðüne,
Boyun eðdim aylarca,
Gelmeni bekledim hep,
Ya yaðmurlu bir günde
Yada bir yaz gününde..
Her kapý çalýnýþýnda,
Kalbim hep ýzdýrapla burkuldu,
Senden bir mektup,bir haber gelir diye,
Bekledim çaresizlik içinde…
Yollarda caddelerde suskun yürürken,
Hep birilerini sana benzettim,
Oysa gördüm ki onlar sen deðildin,
Göz yaþlarým dolup taþtý aniden..
Hep seni aradým denizlerin en koyu köpüklerinde,
Rýhtýmlarda,iskelelerde,koylarda,
Hep birgün gelirsin diye seni bekledim…
O masmavi gökyüzüne baktým,
Ellerimi açtým ve yalvardým Tanrýma ölesiye,
Seni,seni bana göndermesi için,
Ve yanaklarým yeniden ýslandý alabildiðine..
Bazý geceler gökyüzünü seyrettim,
Düþündüm ki sen nerdesin,kiminlesin diye,
Düþündükçe kalbim paramparça oldu sanki,
Üzüntüden delice…
Bazý günler o yemyeþil kýrlara gittim,
Papatyalar topladým ikimiz için,
Tek tek kopardým yapraklarýný,
Sordum seviyor mu, sevmiyor mu diye,
Her defasýnda sevmiyor çýkýnca,
Göz pýnarlarým doldu taþtý biteviye..
Çevremde beyaz,sarý uçuþan kelebekler gördüm,
Bende onlar gibi,mutluluk içnde,özgürce uçabilmek istedim,
Fakat uçamadým ne çare..
Sonra bir aðacýn altýnda oturdum,
Orda kaynaþan binlerce karýnca gördüm,
Düþündüm acaba mutlular mý diye,
Ama hepside benden çok mutluydu herhalde..
(devamý var)
Nil Nilgün Hakverdi(NÝLTÜRK)