Yine kalem eline aldý elimi.
Þimdi senden baþka ne yazýlabilir ki?
Daha önce ne yazýlabildi..?
Þimdi sana seni sevmediðim bir dakika bile olmadý demem neyi deðiþtirirdi,
Bilmiyorum..?
Ama ben deðiþtim, nasýl oldu bu pek bir fikrim yok ama
Seni sevme biçimim bile deðiþti.
Mesela sen kapýma dayansan, açmam kapýyý artýk.
Ama içerde dýþa vuran sevginle yine seni düþünürdüm galiba.
Sana deðilde içime söylerdim seni sevdiðimi,
Sen deðilde duysada anlamayacak olanlar duyacak seni sevdiðimi.
Kimsenin birþey bildiði yok merak etme.
Kimseye söylemedim gidebildiðini.
Ben bile hala inanmýþ deðilim ki..
Bir çiçek büyüttüm penceremde,
Yapraklarýna rüzgarin bile deðmesine izin vermeden.
Senin adýnla seslendim ona.
Hergün penceremde seni beklerken konuþtum onunla.
Bir o tanýklýk etti benim tanýk olduðum acýlara,
Yanýmda bir tek o vardý, ben aðlarken.
Seni özlediðimi en çok o bildi..
Sen gittin evimdeki kokunu sildi kokusuyla.
Ama bana en çok sensizlik sindi.
Ben onu deðil elinin deðdiði þeyleri kokladým sadece...
Elinin deðdiði þeyler bile ayrýlýðýn kokuyor artýk.
Senden bu evde de bir iz kalmadý bu sayede.
Seni alýp bir þehir eklerdim bu ülkeye,
tüm sokaklarýna sensizliðin ne kadar zor olduðunu yazardým.
Sen o sokaklardan geçince fark edeceklerdi sensiz olamayacaðýný,
Ama onlar bilirdi senin orda kalmayacaðýný,
Bir ben bilemedim zaten bunu, öðrenemedim...
Kabul edemedim yada..
Adýna ne dersen de iþte,
Ýsimsiz kalýcak o þehir bu gidiþle..
Keþke bu kadar sevmeseydim seni dedirttin bana þu anda.
Sesinin tonunu unuttum,
Gözlerinin rengini,
Ayrýlýðýn kaç tonu çarptýysa gözlerime,
O kadar kör oldu kalbim artýk.
Sen yoksun artýk.
Yarýn ilk iþim yeni bir sayfa açmak olucak.
Söylediklerimden emin görünüyorum öyle deðil mi..?
Ýstediðim bu ama yapabildiðim söylenemez..
Kaç sayfa açtým seni bir daha yazmayacaðým diye.
Kaç kalem kýrýp attým adýný ezberlediði için.
Senin hiç yanmadý ki için...
Yanan hep yeni sayfalarým oldu, hep eski þiirleri yakmak zorunda kaldým ben.
Yenisini yazmayacaðýma söz vermiþtim kendime.
seni deðil seni yazmayý unutmalýymýþým,
Nefes almayý deðil seni sevmeyi yaþamak bilmiþim.
Kimsenin bilmediði gibi ben aslýnda yaþamamayý seçmiþim seninle.
Seni sevmek için kaç kez nefret ettim hayattan.
kaç kez kaçtým tüm gerçeklerden.
Gerçekten býktým artýk seni sevmekten.
Güneþ de aydýnlatýyor dünyayý.
Ben neden bir dünyam olsun istedim ki.
Ve bu dünyayý aydýnlatma iþi neden sana düþtü..?
Bir düþtü oysa yaþanan ve yaþanmasý istenen herþey.
Kim seçti bilmiyorum bir anda içinde buldum kendimi,
Zaten en son orda görmüþtüm kendimi.
Kaybettim ulan kendimi..
Sen en son nerde hatýrlattýysan kendini,
oralarda bir yerde, ama baþka yerde arama
Yerde diyorum bak, yerde.
Gökte ararken yerde bulduðum,
Düþtüm yere son buldum.
Artýk gökyüzü denen þey senin yüzünden çok uzak,
hangi yolu yürüdüysem bir tuzak,
ne zaman ayaða kalksam bir kurþun,
Ne zaman bir þiir yazdýysam bir kýrýk kalem düþtü payýma.
Payýma düþen hiçbirþeyi kabul etmedim, hayat belki kýyamaz da yeniden seni verir bana diye,
oysa hayat artýk bir tek beni alabilir buradan.
Burasý.!
bir gün yolun düþerse seninde düþeceðin yerdir.
Ellerinden tutup kaldýrmayý inan bana isterdim.
Ama buraya düþtükten sonra ayaklarýn artýk ayakta tutamaz seni.
gülmek mümkün deðil burada,
Sen bu toprak parçasýný gözyaþlarýnla sula,
Ve unutma.
Seni en son burda sevdim ben,
Þimdi sen burada olmayacaktýn..!
Þimdi ben burda olamam çünkü...
geç kaldýn sevgilim.
Ben ne kadar çok istediysem kalmaný,
Sen o kadar az kaldýn
Kalmadýn sevgili..
Herþey bitti.
Baþlamayý istediðinde fark edeceksin.
Tüm baþlangýçlar da sona erdi.
ve burasý öyle bir yer ki, kurtulmak istesen bile gidemezsin.
Birini sevince fark edeceksin.
Birini sevince sen sevilmezsin..!
ybarskanmay 23:57 14.11.2018
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.