Gece alabildiðince ýssýz þimdi... Tabiri caizse; dýþarýda çýt yok. Bataklýk kurbaðalarýnýn; radyomun sesini Duyulmamacasýna bastýrdýðýný saymazsak tabi! Bu sesin kulaðýmda akislanmesi bir yana, Tiksinti veriyor bana, midemi bulandýrýyor. Týpký; Dünyadan tiksindiðim gibi! Gece çok karanlýk bu sefer; Her zamankinden farklý, Her zamankinden daha bir ürkütücü! Ýçimde fýrtýnalar kopmuyor belki, ama Fýrtýna öncesi sessizlik korkutuyor beni, Týpký köpeklerden korktuðum gibi! Bu gece çok acayip bir gece Daha beþ dakika önce, ne ay vardý, Ne de tek bir yýldýz gökyüzünde! Oysa þimdi dolunay var tepemde Ve Yýldýzlarýn saçtýðý ýþýkla aydýnlanan yeryüzü. Kulaðýmda; o iðrenç kurbaðalarýn (výraklama) sesi yerine, Müthiþ bir aþk þarkýsýnýn melodisi çalýyor þimdi. Ben hiç iyi deðilim! Dedim ya; Bu gece çok acayip bir gece, Ben biraz uyusam iyi olacak galiba. Yoksa kafayý yiyicem aðabey!
05.09.2002 / Çarþamba 02.10 Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Seyidhasanoglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.