Cocukluğumun son gözyaşı

80 li yýllarýn soðuydu
Ýlk kayýp diz çöktürmüþtü
Yalýn ayak koþuyordum ardýnda
Ýlk gözyaþýmdý ölümün ardýnda
Ýlk ve son bakýþtý ardýnda

Sorsanýz 3 yaþýnda ne bilir diye

Onca kalabalýðýn sebebi
O soguk sabahýn seherýnde
Yakýlan ateþin suyu ýsýtmasýnda saklýydý

Yakýlan aðýtlar dumaný tütütmez artýk
Ölçülen arþýnlanan beyaz kefen
Sarýp sarmalanmayý bekler
Yatagýndaki koca çýnarý

Buz kesmiþti elimi yüzüne deðdirdiðimde
Gözleri kapalýydý duymazdý zaten sesleri
Dayanamadým elimi uzattýgýmda
Ufalan ellerým ýn arasýnda yüzünde gezen ellerim

Sonrasýnda ince bir ses sonkez öp dediklerinde

Giden asýl bizdik onca kalabalýk arasýnda
Cocuklugun anlamsýz ýlk gözyasýydý ardýnda
Banane diyip kal diye baasucunda aglayan gözler
Ben uyandýracam banane dýye iç cekiþlerim

Ölümü kabullenmeyen ben uyudugunu düþünen yine ben
Son öpüþümdü sonra benbeyaz bir örtü serildi üzerine

O odada o yatakta hýc kalkamazdý ama az dizlerinde oturmadým
Hele o kucagonda uyuyakalmak
Kim oksar saclarýmý kim tarar saclarýmý
O küçük kýz çocugu kücük elleriyle
Kime su taþýr ilk yudumu bana kim verir

Ondan kalan onca hatýranýn kacýný tutar benlýgým
Bu acý þimdi nasýl diner cocuk bedenimde
Karakaslý karagözlü evimizin çýnarý
Ardýndan 3 gun boyunca aglamaktan
Yemek yemeyen ýnat edýp bende gidecem dýyen ben

Kapý eþine takýlýp balkonlardan düþüp
Kafa göz kýran o küçük cocuk artýk aglamýyordu
Uzun zaman sonrasýnda o kalabalýk yýne býzdeydý
Ayný yuzler ama sen yoktun o odada o yatakta

Ve o kalabalýktan ayný sesle seslenen kiþi
Elimden tutup bak artýk deden burda burya gelcen dedý
Etrafa bakýyodum aglayarak sonra yeri gösterdý
Eselenen toprak basýnda cakýlý tahta ve usuten o soguk havaya ýnat
Deden öldü kuzum dediler artýk burda yatacak dediler aglamaklý
Cocuklugumun gözyaþýný orda býraktým baþ ucunda

Ýlk gözagrým koca cýnarým ne cok ellerýmle topragý kazmýstým
Oysaki kara toprak gideni bagrýna basýyor gerý verýrmýydý
Yýllarca her bayram oncesý ilk zýyaret sanaydý
Gecen yýllar dahada özlemini hissettirdi
Senli özlemler cocuklugumun ilk acýsý
Keþkelerin ilk sebebi
Sen olsaydýn böylemi olurduk diyiþleri
mezar tasýnda ilk adýný okudugum
Okulda ilk fatýha suresini öðrenip
Ýlk senin için okuduðum koca cýnarým

Her helva piþtiðinde ilk adýný dile gelir
Yokluðun bir sonbahar ýn soðuklugundaký ayaz gibi içimde
Kýrýlan elma dalýný ardýn sýra býze býraktýklarýnda saklý
Ondandýr senden sonra her gýdene gözyasý döksemde
Cocuklugumun matemý üzerimde kalakaldý dedem

Artýk korkmuyorum ölümden
Gidenin ardýnda bedenler soðuk yürekler cehennem ateþi
Nefessiz hayat soluksuz sol yanýmýz
Ýþitmeyiz gidenin acýsýný kendimizden ötürü
Toprak cagýrsada hazýrlamayýz kendýmýzý
Bitip giden zamanda gönül eyleriz yok yere

Eskilerin ölümleri hep temizdi
Gidenler bilirdi öleceði zamaný
Sebepler belliydi az cok
Þimdilerde matemler tutulmaz
Gözyaslarý degmez yuzumuze
Gidenler sorgusuz sualsýz mermerlerle kaplanýr
Bir lokmayý cok görürüz bir dua da eþlik edilmeyiz

Beyaz kefen için kara toprak için
Ýki metrelik yer için bile karsýlk bekleriz

Cocuk kalabilseydik keþke
Keþke o yýllarda ölebilseydik
Þimdi insanlýk ucuz ölüm pahali

Kaybolan yýllarým da en cok da seni özlerim
Aðýrdý yaþamak belki sen için
Çaresizce beklerdin aðýr yataðýnda
Sabrýn duyamasanda susturmadýgýn umudunda
Bizlere önderlik eden koca çýnar

Hatýralarýmýn ýlk acýyan yarasý
Yaþama çalýþtýrdýgýn bu bedeni
Hergecen gun yoklugunda eksikliðini hissedecegým
Dualarým senle bu dünyada yüzün gülmedi
Ýnþallah yattiðýn yer de rahat uyursun
Keþke ahh keþke dediðim ve sustugum tek varlýk



Sosyal Medyada Paylaşın: