Ben böyle erken ölmeyecektim ama öldüm
Güldüremediler ben kendi kendime güldüm
Zaman kayp gidiyor ellerimden, tutamam
Yoruldu ruhum, onu, umutla avutamam
Kollarým çok aðrýyor, çok sýzlýyor damarlar
Hep zarardý hayatla, oynadýðým kumarlar
Akþam bu elleri kaç defa açtým semaya
Kaç defa girdim yalnýzlýk denilen komaya
Seslerim sadece kendi içimde seda buldu
Bazen ruhum kendini, öldüðü sýrada buldu
Ne bir ses kaldý ne de yankýlanacak içim
Saçlarým imiþ meðer bahçede bastýðým çim
Dökülmüþ, düþüncelerim zamanýn ellerine
Hayallerim takýldý hiçliðin tellerine
Çýrpýnýp durdular serçeler gibi yaralý
Biri ölür biri seyreder dünyanýn kuralý
Beni doðuran sevmedi ki el sevsin, gül sevsin
Her dem gül cefa etsin yine de bülbül sevsin
Ben Cemil Beyim þu merhanet abidesi var ya
Kenara vuran "Balýðý" tekrar atmýþtý çaya
Anlatamadým kendimi, susuyorum ebedi.
Yýkýyorum gözyaþlarým taþý olan mabedi
Her þey ama her þey tek hayalimin ürünü
Geberiyorum iþte yerlerde sürünü sürünü