KAVUŞTUM

Sanýrsýn ki yüz yýl geçti aradan,
Yurda bin bir özlem ile kavuþtum.
Ne kadar þükretsem sana Yaradan,
Huzur dolu, mutlu ele kavuþtum.

Kelimeler lale, sümbül kokuyor.
Gönlüm lisanýyla yazýp, okuyor.
Bülbüller, kumrular, Türkçe þakýyor.
Güler yüze, tatlý dile kavuþtum.

Beþ bin yýldýr göklerimde barýnan,
Kýlýçlarla, süngülerle korunan,
Sevdalarca mesafeden görünen,
Kýzýl güle, beyaz güle kavuþtum.

Girdapta gibiydim, dostlar Paris’te.
Yüreðim kaosta, gözlerim siste,
Bir baþka duyguda, bir baþka histe,
Cennetteki hüsnü hale kavuþtum.

Çok özledim yaylasýný, daðýný,
Barýþ bahçesini, sevgi baðýný.
Eðilip de öptüm yurt topraðýný,
Gözyaþýmý sile sile kavuþtum.


Geride býraktým kýþý, hazaný.
Duyunca bir ferahladým ezaný.
Hasreti yandýrdý Yanýk Ozan’ý,
Türkiye’me güle güle kavuþtum.
( Þubat 2012)
Sabiha Gökçen Havaalaný/ Ýstanbul
Muhammet AVCI
Sosyal Medyada Paylaşın: