seni içine sýðdýramayacak kadar küçük olduðunu fark ettim evimin ki yürek geniþ beden dar kalabalýk içinde yalnýzlýk isteði benimkisi geçmiþ kötü aný, atlýyorum seni düþünüyorum anbean ölmeyi sensizlikte.. ne mümkün, sevdan içimde kul seninle karþýlaþma umudu ile gelgitler yaþýyor ruhum sitemli razý mýsýn sevdiðim birlikte ölüp ölüp dirilmeye belki bensizliðe
acý veren o keskin kokuyu duyuyorum suskuda yaz güneþinden bir tutam ödünç alýyorum iþte görürüm diye seni sen benim hayatýma çisil yaðmurlardan sonra saðanak girdin aðaçlarýn arasýndan sýzan mahçup ay ýþýðý gibi yorgunsun neden gözlerini kaçýrma, bak unut yoksa kabuk tutar geçmiþin suya inen bir ceylan gibi olmalýsýn dingin ol sorgulama ve aný yaþa bu aþký mezara koyamam ki seni ÖLÜMÜNE SEVDÝM bir tanem
Sosyal Medyada Paylaşın:
NAZLIM CAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.