Tutuşur...

Bazen daldýðýmda kuru göller tutuþur
Yer yüzü kararýrken rehin kalýr gözlerim
Oysa sonsuzluðun gözleridir yýldýzlar.

Geceleri uyuyamam çoðu zaman,
Bozkýrlara þiirler dikerim sabaha dek
Yeþermesini beklemeden ayrýlýyorum
Benim o kadar vaktim yok
Daha dünyanýn öbür baþýna gitmeliyim
Çýplak kalmamalý meçhul
Bir ananýn elleridir dünya.

Beni yitik görenler oluyor
Bazende uçmuþ diyorlar
Desinler deðiþemem
Çünki onlar yaþama telaþýndalar
Benimse niyetim yok
Kaoslar öylesine çok.

Bazý zamanlar kartallar o kadar alçalýr ki
Adým bile okunmaz hayat defterinde
Bir varsýn bir yoksun þunun þurasýnda
Ama ruhun kanatlanýnca
Doðuþtan verilen hisler renk deðýþtirir.

Askýntý olmaya görsün kaygýlar
Gaf yapmýþým gibi baþým
Vurmuþlar sýrtýma günahý
Ne yalanlar beslenmiþ asen"be
boþluðun gölgesinde.

Yarým kalan yollar olacak elbet
Her yere ulaþamazsýn
Arkamýzdan gelenler gidecek.

Hasretin kaynaðýndayým bu gece
Yýkýntýlarýn arasýndan geçiyorum
Ellerim tütüyor
Bir kalabalýk var ilerde
Koþuyorum
Insan, insana karýþýp gidiyor iþte...


Mustafa yaman
08 kasim 2018
Sosyal Medyada Paylaşın: