Bilmediler… İnanmadılar…
GÜLŞEN
Bilmediler… İnanmadılar…
Bizi þair yapanlar hiç düþünmediler,
Geride üzgün, hüzünlü býraktýklarýný…
Hem de paramparça býraktýklarýný,
Hiç bakmadýlar periþan halimize…
Sanki sebebi kendileri deðilmiþ gibi
Sanki bu sevda, bu þiirler, bu þarkýlar.
Onlara hiç söylenmemiþ gibi,
Hep kaderi, yazgýyý bahane ettiler…
Suçumuz insanlarý sevmek mi?
Yoksa inanýp güvenmek mi?
Kaçtýlar bizlerden, kendilerinden,
Hep umursamazlýklarýna verdiler…
Anlamadýlar, bilmediler, görmediler,
Anlasalardý, bilselerdi… Okumadýlar…
Görselerdi yýllardýr yanýp kavrulduðumuzu
Ýþte o zaman belki okur, anlarlardý…
Saçarýnýn her teline baðlandýðýmýzý
Sevda ile yakan o gözlere kandýðýmýzý
Görselerdi yýllardýr yandýðýmýzý
Ýþte o zaman belki inanýrlardý…
Ama bilmediler ki, sevmediler ki,
Hep dediler ki, çýkar beni defterinden
Bilmiyorlar ki onlarý çýkarmanýn
Defterleri, anýlarý yakmak olduðunu…
Hiç gülemedik þair olmaya niyetlendik,
Tebessüm bile edemedik yazdýk anýlarý…
Yüreðimize düðümlendi yitik sevdalar,
Bazen sitem ettik, bazen de hüzünlendik…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.