avuç açardýk semaya güneþe buluta aya ýþýk isterdik ýsý yaðmur ve yakamoz
denizler dalgalanýp durulurdu sonra ýþýk gelirdi güneþten ve ýsý
bulutlar boþalýp yaðmur olur topraðýn karný suyla dolardý o zaman menekþeler açardý avuçlarýmýzda mor mor yüreklerimizde güller laleler sümbüller pembe kýrmýzý beyaz mis kokularýyla
sonra güneþ küstü bize gitti karanlýklar ülkesine bulutlar boþ oldu deli yeller önünde ve kurudu yeþil çimenler soldu cümle çiçekler avuçlarýmýz nasýr tuttu kanadý çatlak çizgiler
ellerimiz çýplak þimdi ellerimiz çorak avuçlarýmýz boþ açýyorum onlarý okunaksýz bak diyorum falcýya ne görüyorsun falcý dilini yutmuþ lal falcý kör olmuþ ama falcý saðýr olmuþ duymuyor falcý naçar
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tevfik Tekmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.