Ah! Bir de bilseydiniz, Benim de bir insan olduðumu! Yazsaydýnýz keþke; Sofya’da bir ecnebi kýzýna Nasýl da âþýk olduðumu... Bir bakmýþsýn Þam’da Bir bakmýþsýn Trablusgarp’ta Memleket meseleleri aðýr basýnca Vakit mi kaldý ki aþka…
Çocukluk aþkýmdý Fikriye, Onun sevgisi baþkaydý kalbimde. Cepheden cepheye koþarken, Aklýmda hep baþka baþka düþünce. Ha bugün, ha yarýn derken; Önümüze çýktý çeþit çeþit mesele...
Düþünürüm de bazen, Ýhanet mi ettim acaba? Çok sevdiðim, ‘’Ýlk aþkým’’ dediðim birine. Olamaz mý? Ben de bir insaným... Nihayetinde!
Tutturdunuz bir nakarat, Söylemesi çok da rahat. ‘’Mavi gözlü, sarý saçlý’’ Olmadý; ‘’Kartal bakýþlý’’ Deyip durdunuz... Hiç mi aklýnýza gelmedi? Bizim de bir insan olduðumuz! Salih KOÇ 9 Kasým 2018/ Büyükçekmece
Sosyal Medyada Paylaşın:
Salih koç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.