YALNIZLIĞIM/LA MUTLUYUM

Kýzgýn ve bir o kadar öfkeliyim.
Ýnsanlara hayata sana sayýyorum.
Caným yanýyor oda olmasa yaþamýyorum.
Ruhum bedenim den göçmüþ yok oluyorum.

Yine oturdum yazýyorum bir, bir anarak.
Ýçimde ne varsa sayfalara anlatarak.
Kalem isyanda yorgun düþtü sana yazarak
Çöktüm bomboþ ellerim yok olarak

Defalarca anlatmaya çalýþarak
Sana bendeki seni oturup konuþsak
Varsýn konuþsunlar biz aþkýmýzý yaþasak
Sen gittin yýkýldý umutlar yok olarak

Bu nasýl bir þey hep benim üzülen
Oysa sen bir kaç çapulcu kafa çeken
Ben geçerken yanýndan sen dalga geçen.
Baktým da þimdi deðmezmiþsin üzülmeye.

Bitti artýk sen yoksun benden gittin
Þimdi bak özgürlüðümü ilan ettim
Þen kahkahalar attýðýmý görseydin
Gülümsüyorum þimdi yalnýzlýðýmla mutluyum ..
**(cangülüm) ** saat :02:04 tarih :24/10/2018
Nebahat KILAKAY

Sosyal Medyada Paylaşın:

cangülüm Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

BABA ÖZLEMİ HER GÖNÜL(DE) UMUT ÇİÇEKLERİ AÇAR ANNEANNEM VAZGEÇİLMEZİM KÖY GÜZELİ MARAL KIRMIZI’LI KADIN BEN HER GÜN YENİDEN ÖLÜYORUM GİZLİ BAHÇE(M)DE GÜLÜM(SE) SEVGİLİYE MEKTUP BEN BUNA AŞK DİYORUM