Susamlı Ayrılık

bir bahar rüzgarý salýnýrdý
saçlarýnda

dans ederdi kar taneleri dudaklarýnda
bitmek bilmeyen duvarlar örülüydü
gözlerinde

ellerin çocukluðumun susamlý çubuklarý
ince uzun
kýtýr kýtýr..

üzüldüðünde
direnirdi ya göz yaþlarýn

kývrýlýrdý dudaðýnýn kenarý
japon animeler gibi bakardý gözlerin

kocaman
sulu...

piyano çalmak gibi seni sevmek
dokunduðum her tuþ
hayatýmýn diyezleri

perdeleri açtýðýnda gece
her seviþme kapalý giþe göðüslerinde

sonrasý
usanýlmasý güç susulan
konserlerimiz vardý ya hani

göze göz

diþe diþ


ayaklarýn basmazdý yere hatýrlarým
buz üzerinde kayar gibi yaþardýn

uçmak için evirmiþ
çevirmiþ seni hayat
içinde var

uçacaksýn elbet...


artýk avuçlarým çok terli
tutamam seni belki ama

kelimelerden kazaklar örerim üstüne

denizler soðuktur üþütme
yelken açtýðýnda

senin için artýk
ne yapabilirim bilmiyorum


seni seviyorumlardan gemiler yapsam
rotasý gözlerine...
dayanmaz ki yaðmurlarýna

çok erken deðil mi sence
daha fýrtýnalara dayanacak kadar
saðlam deðil sana adadýðým günler

ve þimdi kendini bize saklamýþ
bakir bir býçak
seni kalbimden kesiyor

ama yinede gülümsetiyor beni
kelimelere döktüðüm
bu ilk mutlu ayrýlýk þiirinde

Çünkü
ne kadar isyanla baþlasam da

SEVÝLDÝM...

ve sevdim.

ertankorkuç
sekizkasýmikibinonsekiz


Sosyal Medyada Paylaşın: