Daha ne diller döksem sana bilmem ki..

Mesleðime...

Bir hayalim vardý
Çocukken ettiðim duamdý
Gördügüm en güzel rüyamdý
Ýçinde mutluluða dair herþey de vardý
Düþlerimin gercekleþmesi için
Yýllarca yoðruldum durdum
Yeri geldi, pýnarlar gibi coþtum
Yeri geldi, dört bir yana savruldum
Kendimden geçtim, varlýðýyla avundum
Ve hep peþinden koþtum
Usanmadan, yorulmadan
Ne çileler çektim uðrunda
Ne alýn teri boþalttým yolunda
Kavuþtum ya ben en sonunda
Þükrün demindeydim o anda..

Ýdealim, herþeyim
Ötelere hazýrlýkta en güzel biletim
Hayallerimi süsleyen rahmet esintim
Yýllar yýlý beklediðim umudum
Beni vuslata götüren en kestirme yolum
Þeytanla mücadelemde en büyük kozum
Göklerden inen rahmet esintim
Beni ben yapan asýl kimliðim
Aþkýn sahibini tanýtmama vesile yegâne yolum
Uçsuz bucaksýz ummanlara daldýðým
Sonsuzluðun izdüþümü
Hayat menbaðým, cennet yurdum
Yudum yudum kevser þarabým
Yerim, yurdum, mekâným
Isýl ýþýl parlayan fânusum
Motif motif, desen desen iþlediðim
Aþkýn doruðunda Ýlahi aþkla hemhâl olduðum
Perdelerin açýldýðý
Gönlümün alemlere daldýðý kutlu an dilimim
Yok ki eþin benzerin..

Dünüm, bugünüm, yarýnlarým
Kâh sol yanýmdaki sýzým
Kâh ebedî ýþýðým
Ýlahi neþveye salaným
Diyar diyar peþinden koþtuðum
Ruyalarýmýn süsü, eþsiz zineti
Can gibi, aþk gibi
Yokluktan varlýk aleminlerine yol aldýraným
Ceyhûn ettigim gözyaþým,
Deryalara karýþtýðým,
Sonsuzluða yelken açtýðým
Bahçem, baðým, bostaným
Topraðýna, o gül baðrýna,
Attýðým tohumlarýmý
Ve büyüyen envai çesit çiçeklerimi emanet ettiðim
Uðruna ne sýkýntýlar yaþadýðým
Yaþarken gün be gün yaþlandýðým
Saçlarýma düþen aklarý þeref saydýðým
Ne olursa olsun þikayet etmediðim
Özlem, vuslat, çile, ýzdýrap, hüzün, sevinç
Ne varsa içinde bulduðum
Hayat! Hayat! Hayat!..
Ýçine doðduðum, kendimi bulduðum
Kolum, kanadým, elim, ayaðým
Ahh ahhh..
Daha ne diller döksem sana bilmem ki!..

Birinci bölüm sonu..
Sosyal Medyada Paylaşın: