KOKLAMAYA KIYAMAZDIM

Yanan ateþ attýmn mutlu yuvama
Çaresiz dertler açtýn baþýma
Hýçkýrýklar karýþtý göz yaþlarýma
Tutmadan Kýrdýn benim kolumu



Canýma candýn mutlu günümde
Seni sevmek vardý benim özümde
Yaktýn ateþlerde beni közünde
Yandým kavruldum çiðssin dediler


Çok acýlar çektim hep geçer dedim
Çok acýlar çekdim derdim demedim
Namerde asla boyun eðmedim
Bir lokma ekmeði helalim bildim


Her akþam soframa gelecek gibi
Sensiz ömrümün sonu göründü
Artýk bu baþým öne eðildi
Bir lokma ekmeði helalim bildim


Beklerim seni sen ela gözlüm
Gerdaný beyaz vah dudu dillim
Kardelenden daha beyazdý tenin
Kokarken sana kýyamazdým ben


Þair. Kamil. Karaaðaç. 6.10.2018. 458
Sosyal Medyada Paylaşın: