sen aðlarken karanlýkta ýþýldayýp kayan yaþlarýna bakýp dilek tutmuþtum. gerçekleþmedi o dilek.
sen bana kurulu saatler verdin ben yine de geç kaldým her þeye gece trenlerine kaldým hep terli rüzgarlara türküler söylerken buldum kendimi çoðu zaman sarhoþ… en güzel anýlarla yaralýyorum kalbimi.
gel beni kurtar gel gülümse susuzluðuma yalnýzlýðýma bir yudum su ver.
ne zaman dalsam derin uykulara su alan aðýr yüklü bir gemi gibi nefes nefese uyanýyorum karþý kýyýlara vuruyor leþim… kardeþim öksürük nöbetine tutulmuþ o kýþ odunsuz, kömürsüz soðuk bir gün… yoksulluk içinde çocuk olmak korkunç bir þeymiþ. unutmak için biraz daha içelim.
ya da gel beni kurtar kendimden gel gülümse sana susamýþlýðýma yalnýzlýðýma bir yudum su ver.
Cevher Çakmak
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bir Mısralık Devrim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.