gece yaðmuru seviyordu ben aynadaki akan senleri yüzüme deðen her bir damlan daha bir anlamlýydý sensiz olunca kimselerin bilmediði yerlerin vardý gözünün içinde saklýydý ben onlarý , yaðmurlu bakýþlarýmda , aynada gördüm sonra anlatamadýðýn seni kavradým bileðinden sýkýca tuttum içime çektim , ter tanelerini sonra sen , ben oldu ben zaten seni gördüðüm ilk andan beri sendim ben sendim de sen kimdin benden niye haberin yoktu neden benim gibi olmamýþtý senin vücut kimyan eksik sende miydi yoksa ben fazla mýydým yaðmur yaðýyor yine dýþarda sen çoðalýyorsun içimde yaðmur sokaðý sen ruhumu temizliyorsun artýk bir bebek kadar masum bir melek kadar günahsýzým senin için aynada akýttýðým yaðmurlar bak Ýstanbul ’ u yuttu temiz Ýstanbul temiz kalp temiz ruh ve sen benim yaðmurlu aþkým saf tarafým ak beyaz ak tarafým
Sosyal Medyada Paylaşın:
RuhaDokunanAdam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.