Yalnız kalanım!..

Gözleri aðýr aðýr uzaða bakardý ,
Yorgun mu, vurgun mu bilemem,
Hali nedir, bir gül gibi incinirdi,
Dargýn mý, kýrgýn mý bilemem...

Neden kömür gözlüm neden?
Tanýrdým eskiden kanatsýz peri,
Artýk anlatmýyor ki o gözlerin,
Bakýnca yüreðinden geçenleri...

Kulaðýn dibinde sinek výzýldasa,
Haykýrýrdý etrafýna fýrtýna gibi,
Benim kalbi mide kýpýrdatýrdýn,
Uzunca atýlan kahkaha gibi...

Hangi gerçek benim ummadýðým,
Þimdi ne varlýðýn var, ne de sesin,
Gönlüm avunuyor senin yasýn la,
Hangi rüzgara karýþtý gitti nefesin...

Ayrýlýk yoluna düþtü, ben derbeder,
Her mekanda koptu, onca kýyamet,
Benzettin bizi, yazýlmýþ destanlara,
Ayrý ayrý yönler de, nasýl bir niyet...

Çiçekler açarken girerdik yaza,
Sensiz bahçeme, ayrýlýðý saçtýn,
Her doðan gün sana doðarken,
Gün düþünürken gölgeni açtýn...

Kirpiðe kalem çek, kýna yak saça,
Gidene bel baðlama, yüreðe derim,
Geçen her saatin her saniyesinde,
Daðýlmaz hasretin, nefret ederim...

Gözlerin den kalanlar, bakýþýn þiir,
Ayrýlýk demin de, her daim ananým,
Özleminden uykular bana küstüler,
Tükenmez sabrýmla, yalnýz kalaným...

Veysel Kimene
Sevda Þairi
(Kemal Yenice)
© Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Þiirlerin izin alýnmadan kopyalanmasý ve kullanýlmasý 5846 sayýlý Fikir ve Sanat Eserleri Yasasýna göre suçtur.
Sosyal Medyada Paylaşın: