Yokuş

Yokuþ

Kimsesiz kapýlarý rüzgâr çalar
Kalabalýklarýn ýssýzýnda bir üþüme
Yanan her ýþýk aydýnlýk yola çýkmaz
Bacasýnda tüten dumanda keder
Aðlaþan seviþmelerde zaman
Gecenin koynunda aysýz
Bir kýz çocuðu dansýnda
Aðýr sessiz döne döne

Her þafak söktüðünde söküðüyle
Alýn teri sýcaðý karýnca telaþýnda
Gün güneþ altýnda yanýk kokusu
Makine sesinde tarladaki baþaða
Türküsünde acý bir tat demlenir
Anasýndan emdiði ak süt gibi
Zaman yitiminde kendine aç
Alnýndan göðse akar iliði

Bahçe avlusunda çocuk sesleri
Paçasýna yapýþýrken aðýr aksak
Yüzü giydiði allý güllü pazenden
Eski soluk güleç amade kadýn
Kaþ göz sofraya davet ederken
Adam yere doðru aðýrca eðildi
‘gelecek’ dedi adam kadýn ekþi
‘Gelecek çocuklar’ sen baþla dedi

Oturup pencere kenarý yan yana
Yeni açmýþ beyaz kaysý çiçekleri
Rengarenk hanýmeli iðde kokusu
Þaþalý þehrin caddeleri gökkuþaðý
Uzayýp giden açýk mavi gökyüzü
Saksýda soluyan sönük menekþe
Can çekiþiyor balkon kenarý
Göz aydýnlýðýnda

Ahmet Coþkun

Sosyal Medyada Paylaşın: