aşk-a

Ben sana hazýrken, kalbimi kancadan geçirmen gerekmez.
Ol de aþk-a hazýrým ben…

Sükut sarayýna baðdaþ kurunca düþünceler
El pençe divan durur yürekte hisler
Mah örüyorum yüreðimin fabrikasýnda
Ýncinme diye sus vurup dillerime
Hýnzýr acýlara eðiyorum kalbimi
Hançerin keskin ucu insin diye gönlüme
Aþka mütaala vermeye hazýrlanýrken
Nasýl da sen kuþanýyorum bilemezsin…

Renklerin bin türlüsünü biçip gözlerinden
Ezva alevinde þan katýyorum gülüþlerine
Yalnýzlýðýmýn içinde yankýlanan ses
Yankýsýnda huzur bulduðum nefes
Aþk sarhoþluk deðilse dil neden sürþer
Neden nar gibi bine bölünüyorum ben

Mirim…
Eflatun kuþanýp mor akýnca yürek nehrine
Ruj sürüp örtemiyorsun gönül çukurlarýný
Vera düþünceler maraz yalnýzlýkla buluþunca
Aðýt yakýp yas tutuyorum sensizliðe…

Aklýn duvarlarýný zorlayan düþüncelerde
Yalnýzlýk týrpan gibi biçiyor kirpiklerimi
Duvarýn soðuk sessizliðinde bile terlerim böyle
Ellerim sen duran boþluktan açýlýrken dua’ya
Mabedime söz etme, incinir yüreðim
Ýrfan sarayýnda ilim diye okunan sen
Ruhuma katýlmadan bunu anlaman nafile…

02.11.2018
Sosyal Medyada Paylaşın: