KOKOREÇÇİ

KOKOREÇÇÝ

Mersinli misin dedi müþteri.
Bir an durakladý kokoreççi,
Söyleyemedi bir þey.
Yoktu cevabý;
Evet dedi yarým aðýzla.
Düþündü bir an,
Deðilim dedi sonra.

Elazýðlýymýþ;
Gakkoþlar diyarýndan...
Hiç görmemiþ ama;
Baba memleketiymiþ.

Erzurum’da doðmuþ.
Dadaþlar diyarý dedikleri;
Hatýrlamýyor bile.
Üç yaþýnda gelmiþ Mersin’e...

Þaþkýndý müþteri!
Anlayamadý bir þey.
Nereliydi kokoreççi?
Çözemedi.

Piþti iki porsiyon kokoreç;
Otuz lira.
Aldý parayý, geri verdi müþteriye.
Yere atýlýrmýþ,
Siftahýydý kokoreççinin,
Akþam beþi gösterse de saatler...

Þivesi yabancýydý bu þehre,
Kýlýk kýyafeti de.
Küçük bir örnekti o.
Böyleydi yüzbinler bu þehirde.
Kimi Urfalý tanýtýr kendini,
Kimi Þýrnak’lý.
Kimi Van der memleketine,
Kimi Mardin.
Bir de Suriyeli eklenmiþ þimdilerde.

Azýnlýkta kalmýþ yörük,
Yabancý kalmýþ öz diyarýnda.
Yeni sahiplerine terketmiþ
Þehrin merkezini.

Kaçmýþ gitmiþ,
Yeni mahalleler kurmuþ.
Sonra, oralar da uðramýþ istilaya.
Dur denmezse eðer,
Toroslar yeni yurtlarý olacak;
Eskisi gibi...

Merak ederim,
Var mý Mersinli bu þehirde?
Nasýl bir þey acaba?
Mersinli olmak denen þey...

Ömer Adar-2018
Sosyal Medyada Paylaşın: