İçinde sen olan eski bir tren.

Ýçinde sen olan eski bir tren giderdi Sirkeci garýndan.
Ve sen giderdin...
Sen giderdin ve bir þehir giderdi ardýndan...
Ýstanbul kadar büyük ve otuz’larýnda mehtap yorgunluðu eski bir Ýzmir.
Giderdi...
Hep giderdi Sirkeci garýndan,
içinde sen olan eski bir tren...

Pencereden seyretmek bir denizi nicedir güzel deðil sen giderken...
Ve bir nehir kadar doluyor göz çukurum, loþ ýþýklarýn altýnda birbirlerine kýrýk dökük aþk öykülerini anlatan körpe fidanlarý görürken...
Bir bardak su içsem þuramdan akacak gibi öyle yorgunum...
Kanadý kýrýk kuþlar yaðýyor þehrime sen giderken...
Ve nehirler dolup boþalýyor gözlerime sana bakarken,
Ýçinde sen olan eski bir trenden...

Sanki yanlýzlýðýný bana ödetiyor sokak lambasý ýþýðýnda otururken...
Bembeyaz saatler asýlýyor sokaklara ve sen giderken.
Ve saçlarýn çözülüyor, sokaklarým kadar daðýnýk ve karýþýk.
Sense gülüyorsun...
Þehir bile saçlarýna baðladýðýn iplikle alay ederken...
Anýlarýný yitiriyor aklým sen gülerken...
Gülmek ki, bana artýk mâziden...
Hep gidenlerim oldu çünkü hiç gülmedi yüzüm eskiden...
Yüzüm ki, eski bir trendi, Sirkeci garýna döndü artýk sen giderken...
Ve eski bir tren giderdi üzerimden,
içinde sen olan Sirkeci garýndan...

Eski bir park kanapesini eskitiyorum þimdi bir gece yarýsý...
Geceyi gecirmekten yoruluyorum ölümü beklerken...
Ve bir tütün dumaný gibi çekiyorum içime hasretini sen giderken...
Oysa bir gökyüzü gidiyordu kuþlarýmdan sen giderken...
Sokaklarým terk ediyordu þehrimi,
nehirler çekiliyordu sularýmdan sen giderken...
Bir tren gidiyordu Sirkeci garýndan.
Ve sen gidiyordun...
Bir tren geçiyordu üzerimden.
Ýçinde sen olan eski bir tren...

Ömer Altýntaþ
Sosyal Medyada Paylaşın: