VEDA

Giderken utandým dur! diyemedim
Sonsuz bir acýyla yandý yüreðim.
Bir veda sözcüðü bile etmedin
O an kalbim hemen dursun istedim.

Dillerim tutuldu söyleyemedim
Bu ayrýlýk bilmem nedendir diye.
Kýrmýzý güllerden bir demet yapýp
Kanayan kalbimdir al! diyemedim.

Belirsiz bir gölge kaldý ardýnda
Ben hep onun varlýðýyla avundum.
Ne var ne yok ona döktüm içimi
Ak pak umudumdu kara bahtýmda.

Sosyal Medyada Paylaşın: