Dedi ki: Sevilmek sevmek bir anlýk;
Gýybet yordu seni, pek yordu þair!
Dedim gittiðim yol koyu karanlýk
Zulmet yordu beni, çok yordu þair!
Dedi, aþka düþtün kalemin coþtu;
Kalbin sevdasýnýn peþinden koþtu;
Takvimler tükendi sabýrlar taþtý;
Zillet yordu seni, pek yordu þair!
Dedim canan benden uzakta durdu;
Nazýyla, sitemle kalbimi yordu;
Ayrýlýk korkusu gönlümü sardý;
Kasvet yordu beni, çok yordu þair!
Dedi ki; suskunluk bir virüs gibi,
“Ayrýlýk her zaman sevdaya tabi;”
Sanma umutsuzluk sonun sebebi,
Hasret yordu seni, pek yordu þair!
Dedim Coþari’yi sevmek yormadý;
Kalpten söz verenler sözde durmadý;
Bir selam vermedi, hatýr sormadý;
Gurbet yordu beni, çok yordu þair!
Ýbrahim COÞAR