Bu aralar biraz aðlayasým var, biraz da saçma sapan gülesim Sanýrým çok yoruldum, kendime çok zaman ayýrmam gerekiyor Yok yok, bence uyurken, kendime ayýrdýðým zaman bana yetmeli Diyorum ki; biraz sizden, biraz benden mi alsam Yoksa bir çocuðun yüzündeki tebessümü mü çalsam Ya da bilmiyorum ne yapmam gerektiðini, Sahi ben ne yapacaðým? Kalabalýkta kayýp mý olsam? Yoksa yalnýzlýkta mý boðulsam? ‘’Bir elin nesi var, iki elin sesi var’’ diyorlar, fakat iki elimin hiç sesi çýkmýyor Anladým, ben yalnýzým. Hem de kendi sesimi duymayacak kadar da yapayalnýzým! Ýçimdeki çýðlýðý bilmem ki nereye koysam. Nereye koysam aðýr geliyor, kaldýramýyorum. Ezilmekten deðil korkum, ya ‘’Ýmdat!’’ dediðimde kimse duymazsa sesimi? Yahu hiç mi dost düþman kalmamýþ, hiç mi vicdan merhamet kalmamýþ? O zaman boþ verin, hadi kesin tüm nefesimi.
Yusuf BÝTÝM
Sosyal Medyada Paylaşın:
Serseri_Ruhlu_Şair Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.