tek papucu yoktu çocuðun çýplak ayakla yürüyordu yolda gözünde yaþ kurumuþ salya sümük yüzü çok aðlamýþ belli baþý omuzlarýndan aþaðýda hep kim bilir kimler çalmýþ düþlerini hangi çocuðun annesini görüp te içlenmiþ kaderine annesi erken terk etmiþ onu yüzünü bile hatýrlamýyor kim bilir hangi çocuklarý seviyordur þimdi , cennette oda özlüyor mu acaba oðlunu yoksa cennette unutuyor mu herkes sevdiklerini annem , keþke beni de götürseydin yanýnda giderken ölüm bile güzel gelirdi seninle zor annem buralar sensiz çok zor sokaklar kimsesizken yedi yaþýnda bir yemiþlik bebeðim daha ne kadar dayanýrým bilmiyorum annem annem , annem
Sosyal Medyada Paylaşın:
RuhaDokunanAdam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.