TUTUN ELLERİMİ

Hasret pýrangalarý vurdu sýlaya
Ayrýlýk acýlarý vurdu sýzlayan yüregime
Büyük azablar düþtü seven gönlüme
Bedenim yanýyor ateþten tutun ellerimi

Kapkara sayfalara düþtü emelim
büklüm büklüm oldum doðrulmaz belim
Ayaklarýmda prangalar kelepçeli ellerim
parmaklýklar arasýnda artýk tutun ellerimi

Ayrýlýklar yüzüme yapýþtý gitmez artýk
Kahrolasý hüsran beni asla terk etmez
Nedensizmidir bu kahrolasý yok oluþlar
Kaderimi bozun yok edin tutun ellerimi

Kalbimden akan kanlar çiçek oluverdi
Gözyaþlarým derdinden cansýz kalýverdi
Þiirlerim aþkýmla sevdamla dil oluverdi
Birkaç kelam yazda artýk tutun ellerimi

Kimse bilmez halimi perperiþan oldum
Mazilere gömüldü tüm hayallerim
meçhule koþtum kapandý tüm yollarým
Izdýrap cektiðim bu yollarda tutun ellerimi

Bu olsa kara yazým elbet bilirim Hak’tan
Mutluluðu veren bilirimki hüznüde verir
Ben kaderimi dürdüm dürdüm be çoktan
Gözyaþlarýný artýk süz de tutun ellerimi

Cok denedim dua ettým artýk pes dedim
Mustafa sendeki boþ bir sevda dedim
Ölüyorum artýk son nefesim dedim
Mezarýma girmeden son defa tut ellerimi

Sosyal Medyada Paylaşın: