Sonu hasretmiş meğer!...

Bir ruhumuz, bir de kalbimiz var,
Boþluðun dolduransa, sade o var...

Umut vücudun derin ruhuna iner,
Sebep verirsen ellerine üstüne biner...

Acý senin sevgilin, onu sevesin,
Karanlýk sulara dalan bilesin...

Sanki bir güçte, seni kandýrýr,
Ýki gözleri seni aþka inandýrýr...

Ýnsanlar bazýlarýna, aþýk olur,
Diðerleri yari istemeden bulur...

Sadakatini bölmenin sýrasýdýr,
Akýlda tutmaya deðer yarasýdýr...

Dýþarýdan içeri bakan aný görülür,
Taþlar yerinden oynamaz, örülür...

Tüm duygularý içe hapsetme olur,
Bu þeylerin kime ne faydasý olur...

Kadýnlar doðanýn ilkel halidir,
Ýnanmak istemediðin bellidir...

Omuzunda iki zaman geçirmek,
Ona sorsan, diþlerini geçirmek...

Vurulmayý, hak etmeye yapmadýn,
Deðiþimi arzuladýn ama kapmadýn...

Oysa kendinden nefret ediyordu,
Belki kimse beni sevmez diyordu...

Saçma bir paranoya, dýþa vuruyorsun,
Geçireceðin gün hayalini kuruyorsun...

Þimdi aþkýn kurallarýna uymaya deðer,
Sen burada o orada, sonu hasretmiþ meðer...

Veysel Kimene
Sevda Þairi
(Kemal Yenice)
© Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Þiirlerin izin alýnmadan kopyalanmasý ve kullanýlmasý 5846 sayýlý Fikir ve Sanat Eserleri Yasasýna göre suçtur.

Sosyal Medyada Paylaşın: