Kasım naraları

gece zemheri kusarken yüreðime
sýký sarýl kendine, üþüyorum ben

gözlerinde çiseleyen özlem
yanaklarýmý sývayan yokluðun
bizi ters kelepçeye alan aþk
dýþýna vuran fýrtýna, içimi yakan ateþ
bir de þehir suskunluðu volta atýnca alemde
can yakan þiirler yazýyorum

fecrime düþen çið çatlatýrken dudaðýmý
yüzüme dayanan dizlerim, soluma vuran sen oluyorsun

beynimin duvarlarýný döven endiþeler
kýrýk mýsralarda akýp giden saatler
sen hariç ne varsa siliniyor belleðimden
kaybolmak, kendini arayýp bulamamak
ve kimi zaman yanmak güzeldir
aþk iþte, alevden üryan
býrak tutuþsun þiirler

gece gözlerine perdeyi indirdiðinde
yalnýzlýk düþer gönül kentime
har olur solumda özlem, kar olur saðýmda yokluðun
sonbahar gövdesinden kýrýlýr
savrulan yapraklar, üþüyen kaldýrýmlarý örter
bir ben kalýrým ayazda
bir ben üþürüm yokluðunda

kasým naralarý atýyor sokaklar
fýrtýnanýn geliþi rüzgarýn ýslýðýndan
yokluðun içimin yangýnýndan bellidir
gözlerimin arkýna vuran bu hýrçýn dalga
yanaklarýmdan seller taþýrýr
aþkýn posta kutusu yok
adres sormuyor duygular...
Sosyal Medyada Paylaşın: