içinin renkleri çalýnmýþ sular indi sürgün topraklarýn mahmuzlanmýþ ayaklarýna isyan bir kaðýttan doðdu önce orman bir diþ eksilirken þimdi zamanýn damarlarýnda dipsiz bir akýntý
aðrýlý bir tufandýr göç hazýrlýðý koynunda sisler büyüten ormanlara karþý kavruk ve peltek bir dille geceye varan þiir bir mahcubiyet meyvesidir içtiði sudan kanmamýþtýr yeri aþkýn bir adým gerisi
bir alýcý kuþ pençesinde sallanýr kentler kaldýrým taþlarýnda orak zamaný yoksunluðunu ellerinde gezdirir çocuklar sürgün umutlardan koparýlmýþ mevsimlerde artýk bir yamaçtýr hasret kokusu çiçeklere bulaþan
gökle aramýzdaki mesafe toprak bitimi yani kuþlarla kardeþtir her an ayak tabanlarýmdan ilerisi yine de gökyüzü öksüzüyüm tutup da ölsem þimdi gökyüzüne gömemezler beni
26 ekim 18 ali rýfat arku istanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
bedrettin58 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.