Ey Gönlümün Süruru

Ey gönlümün süruru
Umutlarým sürgünde benim
Kalmýþým ölüm ile memat arasýnda.
Ýçim içime sýðmazdý bir zamanlar,
Herkesi gönül soframda seve seve aðýrlardým
Dost bildiklerimin sýkýntý ve kederlerinde hüzünlenir,
Ekmeði elinden alýnmýþ çocuklar gibi aðlardým.
Birkaç gün görmediðimde, hemen arar,
Hal ve hatýrlarýný çok içten sorardým.
Ýyi günde de kötü günde de,
Yanlarýnda olmayý bir borç bilirdim.
Neþe ve üzüntülerini caný gönülden paylaþýrdým.
Ama kemlik bilmeyen sevda abidesi bu yufka gönlümü küstürdüler
Zira gözümün içine baka baka, beni her daim mahirce kandýrdýlar.
Azýlý bir düþman gibi beni arkamdan vurdular.
Neþe ve sevinçlerimi kursaðýmda býraktýlar.

Ey gönlümü süruru!
Týmarý çok mükemmel yapýlmýþ bir küheylandým
Kendimi bildim bileli herkesi kendim gibi sandým.
Beni insanlýk pýnarýna götürdüler ama hararetli baðrýmýn,
Hararetini söndürmediler.
Gelen vurdu giden vurdu.
Güçlü belime hep barlarýný yüklediler.
Bir an bile ahh uhh demedim, aþk ve þevkle taþýdým.
Gönüllerine girebilmek için hep nefsimle uðraþtým.
Yorulmadým, zira beni yarý yolda býrakacaklarýný,
Ýçi dopdolu umutlarýmýn dibine, en etkili kezzaplarý dökeceklerini,
Bilmedim bilemedim.
Nerden ve nasýl bilebilirdim ki?
Ýnsanlara sevdalý gönlümde, zerre-i miskalce kemlik yoktu.
Her daim hüsnü zan yapardým.
Dostlarýmý onura etmek için karýnca gibi çalýþýp çabalardým.
Ey Gönlümün süruru!
Ne olur Allah peygamber aþkýna beni bana anlatma!
Fikri güzel gönlü güzeller hatýrýna beni bana býrak!
Býrak ki gözümün önünü görebileyim!
En güzel duygularýmý uðrattýlar dumura,
Ay aydýnlýk yollarýmý, döndürdüler karanlýk, çýkmaz sokaklara.
Neyim var neyim yok, varýmý yoðumu serdim gönül soframa.
Þimdi ise kin ve nefretim her geçen büyüdükçe büyüyor.
Ýyi niyetimin kötüye kullanýlmasý, bana azap üzerine azap veriyor.
Suçum günahým, iyi niyetli olmak mý?
Suöum günahým, her zaman kadir kýymet vermek mi?
Suçum günahým, bir babanýn, oðlunu baðrýna bastýðý gibi, baðrýma basmak mý?
Suçum günahým, iþin kolayýna kaçmadan, muhabbet ve sevgi ile kucaklaþmak mý?
Suçum günahým, bildiðim doðrularý gerektiði yerde konuþmak mý?
Suçum günahým, ya göründüðüm gibi ya da olduðum gibi görünmek mi?
Suçum günahým, emri-bil maruf nehyi-anil münkeri gerektiði gibi yapmak mý?
Suöum günahým, her þeye kadir olan Rahman’a giden yollarda çok ihlaslý olmak mý?

Ey Gönlümün süruru!
Konuþ bir þeyler söyle!
Bal dökülen aðzýndan çýkan tatlý cümlelerinle,
Belki üzüntü ve tasalarým, bertaraf olur.
Kabuðuna çekilmiþ bu hor ve hakir görülen gönlüm kendine gelir.
Gözlerimin içi güler.
Kendime olan küskünlüðüm belki biraz azalýr.
Anlatamadýðým piþmanlýklarým, benden muhacir olur.
Cýlýzlaþmýþ pazýlarým, belki tekrar güçlenir.
Karanlýk yarýnlarým, pespembe olur.
Solmakta olan Muhammedi güllerim, yeniden canlanýr.
Karamsarlýðým azalýr belki de kökten biter
Kalan ömür miadým, beni benle yeniden barýþtýrýr.
Gamzeli yanaklarýmdan gülücükler dökülür.
Yarým asýrlýk yorgunluðum azalýr kaybolur.
Lütfen susma konuþ!
Konuþ ki ben yine eski ben olayým
Husumetler iltica etsin gönlümden!
En rahmani sevgi ve muhabbetlerle dolayým!
Gönlünde kemlik olmayanlarý bulayým.
26/Ekim/2018

Sosyal Medyada Paylaşın: