CÜMLELERİMİN EFENDİSİ
Gönül pencerenin ýþýðý vuruyordu içeri,
Sýzlanmalara tâbi oluyordu bedenim.
Gözlerimi kamaþtýrsa da ýþýltýnýn tek zerresi,
Kör olmayý göze alarak seni seyrederim.
Eriyen buza benzer zamaný yitiriþim.
Telafisi olmasa da çaresiz deðilim.
Seninleyken üþürdüm, soðurdu dünya güzelin,
Fark-edemedim; Aslýnda sen tek faydammýþsýn benim.
El bebek büyüyen hislerime bir kez hüzün konmadý.
Ellerin eller-deyken, gülüm ben hiç mutlu olmadým.
Gülün solmasý yetmedi dikeni sivri kaldý.
Ufak tefek bir dikenle kalbinden uðurlandým.
Bakýþlarýn söz kadar yok belki tesiri,
Bir bahane ile yaklaþtýrsa kader yine bizi.
Kim bilir belki bir gün yine, yeniden diyeceðimizi,
Karþýmdayken anlamýný yitirecek her þey, CÜMLELERÝMÝN EFENDÝSÝ...
- BERKAY AKDENÝZ -
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.