-Aþýklar Ölmez- ... Yinede saçýmýn telinde ürperdiðim bir parmak izi, yüzümde umuda benzer umarsýz bir duruþ, boynumu eðdiðimde desteðini esirgemeyen güçlü bir omuz, gözümden akan yaþ dudaðýmýn kenarýnda pes ettiðinde ellerinin marifeti yetiþip hüznümü silen, uzaklarý yakýn eden çarçabuk geliveren özlem dolu sýk ziyaretler,
Ve sayýlý saatlerin o huzurlu o mutlu saatlerini bitirmek bize hiç mi hiç yakýþmadý desemmi demesemmi bilemedimki ben hala.
Ben hala farkýnda olamadýmki aþksýz kalmanýn da ölsemde kalamayacaðým oluþunu.
Lakin insan aþýkken ölmezmiþ.
Sevil Özdemir
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sevil Özdemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.