Uykum her ne kadar olmasada Yarýn var… Hep yarýnlar deðil midir bizi uyutan, Geceden koparan Karanlýk çaput baðlanmaz güneþe, bella Güneþe umut baðlarsan Ay aydýnlatmaz Aydýnlatamaz karanlýk düþlerini Býrak ay kalsýn yanýnda Güneþle buluþana kadar Sabahýma az kaldý Þuan gecedeyim , Evet ay’ a bakýnýyorum Ay nerede! Yaa karanlýktan korkuyorum Yada geceye aþýk oluyorum Sesimi duy! Havada tek yýldýz yok! Kapama gözlerini Ay karanlýk
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tuna Beyazıt Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.