SEVMEK KABULDÜR

gül harmanisini aðýtlarla çiçek çiçek dokurdu annem
biz aðlardýk geceler boyu yitik mezopotamya masallarýna
sevmek kabuldür
nicedir göceðen kuþlar gibiyiz salkým söðütler altýnda

göç kanatlarýyla ruhumuz uçar son hazanda
ela gözlü mektuplarýný yakarým fizanda
eteði mor sümbüllü baharlar geldi daðlara
penceremde çýplak mevsimlerin çiçekleri soldu
nicedir göceðen kuþlar gibiyiz salkým söðütler altýnda

ben seninle uzak yollar düþledim
mýsra mýsra özgülüðü anlatan türküler
zamanýn koridorlarýndan yankýlandý çýðlýklar
kucakladýðýn yaþamýn dehlizlerinde bir küstüm çiçeði açtý
ölü doðdu düþlerim ana rahmine yalnýzlýk düþtüðünde
sevmek kabuldür
seni yýkmaya yetmedi kuþatýlmýþtý muhkem kaleler
öfkeliydi poseidon turkuaz denizler üstünde
nicedir göceðen kuþlar gibiyiz salkým söðütler altýnda


bir gün uçsuz bucaksýz bir düþün baþkentinde buluþacaðýz
dallarda söyleþirken yel kuþlarla yasemin kokulu bir bahçede
dudaklarýn þiir okumaktan yaðmurda sýrýlsýklam
deniz meltemleri okþuyor mor þalýma düþen yalnýzlýðý
serin bir sisin içinden geçiyor kentler ve adamlar
kuðularý yaraladýn gözlerindeki yabancýyý dönülmez trenlere bindirdin
gittin nar aðaçlarýnda bir çýðlýk

kýraç otlar üzerinde oturmuþum
çýrýlçýplak
ey sessizlik siz geldiniz iþte
sizi tanýdým en uzun ekinoks gecesinde
bir nabýz ýþýk yok gidenden
senin eserindir anne ölüler ve diriler

sevmek kabuldür
ilkbahar kuþlarý söylüyor bunu
saçlarý karanfil kokulu gecelerden
bir yalnýzlýk düþüyor ana rahmine
göçebe kuþlar mavi ufuk çizgisinde kayboluyor
erken meyve veren aðaçlar gibiyiz seninle anne
ilkyaz pencereleri olmadan sensiz þarkýlar söylenmiyor

sevmek kabuldür
sana bir þiir okuyacaðým bir þarký dedi ve gitti

Ömriye KARATAÞ
22.10.2018







Sosyal Medyada Paylaşın: