Bir ayrýlýk þarkýsý söylüyor, Sonbahar ; Ýçimde fýrtýnalar kopuyor, Elimde kalem ve kaðýtlarým... Ýsyan ediyor onlar bile, Sana yazdýklarýma.
Yaðmurlar camlarda þarkýlar söyler ; Yüreðimdeki alevleri söndürürcesine, Seni anlatýrým hazan kuþlarýna... Gün olur tükenir son umudum da Sensiz akþamlarda mahsundur kalbim.
Bir düþ kýrýklýðý yaþýyor anýlarým ; O þiir gibi gecelerin , nesi kaldý elimde, Bir kýrýk þarký ; Bir de vefasýzlýðýnýn anýsý, yakan kalbimi. Ben her þeyi affederim, hat da unuturum, Çektiðim acýlarý da ; Yeter ki ellerin uzansýn bana, Kalbim çarpsýn umutla.
G.K.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aygün Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.