Aşkı Yaradan Bilir

Severim, öperim, koklarým, kýyamam
Ne denirse bilmem belki aþk denir,
Ben bir yanlýþ yapmadýkça sayamam,
Öpemesem de koklamama ne denir?
Bülbül gibi koklamaya doyamam,
Ne bileyim aþký Yaradan bilir.
Öter durur bir gülünü koparmam,
Ben köleyim, nefsim bana köledir.
Ne denirse bilmem, belki aþk denir,
Ne bileyim aþký yaradan bilir.

Taþ delemem, daðlar titrer sýzýmdan,
Erdoðan’ýn yandýðýna ne denir?
Mýzrap vursa tel kýrýlýr sazýmdan,
Yakma gönül beni, buna can denir.
Bir tas þerbet içmem gönül elinden,
Yalan dünya Erdoðan’a zehirdir,
Ben köleyim nefsim bana köledir,
Ne denirse bilmem, belki aþk denir,
Ne bileyim aþký Yaradan bilir.

Bedir’deyim Ya Muhammed (s.a.v), Ya Ali (r.a),
Bedir o gün müþriklere dar gelir,
Uhut’tayým sanki bir mahþer yeri,
Kýlýçla yara yara Hamza gelir.
Terk edilince okçularýn yeri,
Peygamber amcasý þehit verilir,
Bu yiðit Hamza’dýr güneþe gölge eden,
Peygamberin amcasý! Uhut Daðý devrilen,
Kulaklarý kesilip ciðeri ýsýrýlan, yenen,
Hind’dir dudaklarýný, Hind’dir burnunu kesen,
Zalim Hind’in lakabý oluyor ciðer yiyen
Mübarek Þehidimle! oynayýp alay eder.
Araþtýr bak kaynaklar, daha ne söyler, ne der.
Ebu Süfyan’ýn hanýmý, Muaviye’nin annesi,
Yezid’in babaannesi, Hind zalim sülalesi,

Azýlý Peygamber düþmaný bunlar,
Þehit olur Peygamber’imin mübarek diþi,
Çýkarýr sarýðýný, sarar, Ali gelir,
Bir de kendi kýlýcý Zülfikâr’ý,
Saldýr ya Ali der, Ali’ye verir,
Cebrail (a.s) Allah’ýn Resulü’ne,
Ali’nin gösterdiði cengaverliktir,
Allah’ýn Resulü Ali bendendir, ben Ali’denim,
Cebrail; ben de ikinizdenim.
Sonra göklerden bir nida gelir,
Zülfikâr gibi kýlýç, Ali gibi yiðit yoktur.

Yitirdim aklýmý, aþýk baþýmý,
Ben Hamza’yým! Bana kýyan Vahþi’dir.
Musallaya koyman benim naaþýmý,
Kýyam ettim, bu baþ Hüseyin’indir,
Ben köleyim, nefsim bana köledir,
Ne denirse bilmem, belki aþk denir,
Ne bileyim aþký yaradan bilir.

Gadir-i Hum Hutbesi’nde eli tutulan,
Hz. Ali, Cenab-ý Peygamber tarafýndan,
Halife ve de vasi ilan edilmiþtir.
“Ali B. Ebu Talib Benim kardeþimdir, vasimdir, halifemdir…
Ve benden sonraki halifemdir.”
Yine hutbenin bir yerinde,
“Ey insanlar! Bu Ali’dir. O benim kardeþimdir.
Vasim, ilmimi toplayan ve ümmetim arasýnda iman eden kimseler üzerindeki
halifemdir buyurmaktadýr"...
Kaynaklar mý? Ehl-i Beyt külliyatý!
Diyeceksin ki onu kim yazdý?
Korkarsýn, korktuðun baþa gelir.
Onun ilmi önünde bugün dünya eðilir.
Korkunun ecele faydasý olmaz.
Çok yakýnda görürsün, baþýmýza baþ gelir.
Hoþ gelir, sefa gelir, Haydar gelir, Baþ gelir.

Ey Velayetin baþý Ýmam Ali’m,
Medine’de Peygamber’in kardeþi,
Sakife’de hakký gasp edilenim,
Hendek’te duyulunca Amr’ýn sesi,
Ya Muhammed! Yok mu benle cenk eden?
Ali’den baþkasýndan tek bir ses yok,
Ali diyor; ben varým Ya Resulallah!
Peygamber diyor; Ya Ali, sen sus!
Amr bin Abduved kükrüyor, azýlý müþrik,
Ali diyor; ben varým Ya Resulallah!
Amr B. Abduved güçlü cengâver, kimsede çýt yok,
Yok mu diyor beni cehenneme göndercek?
Yok mu diyor içinizde kendisi cennete gidecek?
Bir tek Hz. Ali, Allah’ýn Aslan’ý ben varým diyor,
Ben varým diyor Amr’a! Ben varým Ya Resulallah,
Allah Resulü’nün Ali’yi göndermeye razýsý yok,
Amcasý Hz. Ebu Talib’i, zevcesi Hz.Hatice’yi,
Bakýn duasýnda daha kimleri kayýp etmiþ,
Hz.Ali’yi kayýp etmek istemiyor, kimsede týk yok.
Kimse gitmek istemiyor Ali’den baþka,
Bugün hutbelerde çok yer verilenlerde çýt yok,
Bir tek Hz.Ali üç defa; Ben varým ya Resulallah!
Hz.Nebi diyor; ya Ali bu Amr B. Abduved’dir,
Hz.Ali; Bende Ali’yim Ya Resulallah!

Ýki cihan güneþi açýyor mübarek ellerini;
Allah’ým Ubeyde’yi Bedir günü aldýn,
Amcam Hamza’yý Uhut günü aldýn,
Bu da kardeþim, amcamýn oðlu Ali’dir,
Beni yalnýz býrakma, sen mirasçýlarýn
En hayýrlýsýsýn, Allahuekber!
Kendi zýrhýný giydirdi Hz. Ali’ye Allah’ýn Resulü!
Ýmam Ali’m çýktý savaþ meydanýna,
Ýmanýn tamamý, küfrün tamamýnýn karþýsýna,
Çýktý dedi Hz. Ali için Allah’ýn mübarek Resulü;
Hz.Ali Amr’a; Sen iki tekliften birini kabul edermiþsin,
"Doðrudur, adettimdir ederim." dedi Amr B. Abduved,
Ýmam Ali; o zaman sana iki teklif sunuyorum,
Ya Ýslam’a gir ya da atýndan in cenk edelim,
Birinci teklif için o bana lâzým deðil dedi Amr,
Ýkinci teklifi kabul etti Amr B. Abduved,
Öfkelendi, çok öfkelendi indi atýndan,
Bir kýlýç vurdu atýna kesti ayaklarýndan,
Amr Bedir’in intikamýný almak için,
Yemin etmiþ baþýna koku sürmemeye,
Azýlý müþrik, çok azýlý ama þansý yok,
Yemin etse ne olur? Biçare ölmemeye,
Allah’ýn Aslan’ý Hz. Ali geliyor,
Önce bir kýlýç salladý Amr B. Abduved,
Ali’m yaralandý hafifçe mübarek baþýndan,
Sonra bir kýlýçta Ali’m biçti Amr’ý omzundan.
Müslümanlarda bir sevinç, baþlar secdede,
Allahuekber! Allahuekber! Allahuekber!
Hz. Ali için Peygamber Efendimizin ifadesi;
"Ali b. Ebu Talib’in Hendek günü, Amr ile yaptýðý savaþ, ümmetimin kýyamete kadar yapacaðý amellerden daha üstündür."

Nasýl yazmam nasýl? Ben bu aþkýmý,
Kerbela’dan sonra baþsýz gezerim,
Tek arzum emelim Ehl-i Beyt’tir,
Musallaya koyman benim naaþýmý,
Bu aþýðýn caný Hüseyin’indir,
Ben köleyim, nefsim bana köledir,
Ne denirse bilmem, belki aþk denir,
Ne bileyim aþký Yaradan bilir.

Bir kuytu yer bulsam soksam baþýmý,
Kerbela’dan sonra baþsýz gezerim.
Söndürme Allah’ým bizden nurunu,
Fatýma Anne’min nurundan olsun.
Medine’ye çevir gönül yolumu,
Suyu zemzem, þerbeti Kevser olsun.
Doðdu bana iki Cihan Güneþi,
Gören göze yýldýz benim, ay benim,
Bir ezan okuyor Bilal Habeþi!
Saðýr benim, topal benim, kör benim.
Aþýk Erdoðan’a sor yaþayan kim?
Sela benim, sevda benim, aþk kimin?
Baþým baþýmda yok, baþsýz gezerim.
Kim bu ölü, diri, kimin vuslatý?
Ne olmuþ Cennetin Efendisi’ne,
Matem günü olmuþ aþure günü,
Lanet olsun Yezid’e, Þimir Bin Zi-l Cevþen’e.
Görecekler az kaldý Mahþer günü,
Ben köleyim, nefsim bana köledir,
Ne denirse bilmem, belki aþk denir,
Ne bileyim aþký yaradan bilir.

Bir kuytu yer bulsam soksam baþýmý,
Kerbela’dan sonra baþsýz gezerim,
Arzum Muhammed’im, caným Ali’dir.
Yaným Hasan, aþkým Ehl-i Beyt’tir.
Musalla’ya koyman benim naaþýmý,
Kýyam ettim, bu baþ Hüseyin’indir.
Ben köleyim, nefsim bana köledir.
Ne denirse bilmem, belki aþk denir,
Ne bileyim aþký Yaradan bilir.

Bâtýným yok, zâhir, açýk sözlüyüm,
Dünya tarlam hazan oldu neyleyim,
Kerbela’da susuz, sulu gözlüyüm,
Kerbela Þehidi bebek Ali Asgar’ým,
Musallaya koyman benim naaþýmý,
Ben Þehid-i Kerbela Hüseyin’im.
Arzum Muhammed’im, caným Ali’dir.
Yörem Zeynep, Zeynel, aþkým Ehl-i Beyt’tir.
Musallaya koyman benim naaþýmý,
Kýyam ettim, bu baþ Hüseyin’indir!
Ben köleyim, nefsim bana köledir,
Ne denirse bilmem, belki aþk denir.
Ne bileyim aþký Yaradan bilir.

Sosyal Medyada Paylaşın: