Ey can, lahzanın alinde ki ruhuyla yol alan!
Bazen
Bir nedenle kan þekeri yükselir
Kalbin mutat ritmi bir caný çaresiz býrakýr
Yutkunmak
Kaçýnýlmazdýr o hýzýný artýrýrken
Nabýz artar çare adýna merak yavaþça sarar
Her vakit
Hazýr olduðumuzu beyan ederiz
Ve hatta ulu orta ölümle pervasýzca alay ederiz
Nasýl olsa
Bizde o gün elbet öletceðizi söyleriz
Lakin emanet olan bu can çýkarken hani çare deriz
O an ve
Tükenen zamanda en sevgili tenin
Fevkalade önem vererek farklýlýk aradýðýn bedenin
Onu
Anlamlaþtýran deðer katan en derin
Ruh içinde ki halin çaresizdir an sessizce tükenirken
Ýþte o an
Öyle keyfiyet kazanýr ki bu zaman
Senin için bazen geçmeyen merak içinde bekleyen can
Haz
Muhayyilesiyle koþuþturduðun zaman
Arasat içinde duracak senin için geçmez olan bu an
Sen hala
Oyalan heyhat avuntuyla aþký anan
Karanlýklarda korkuyla bakan, seheri düþlerle unutan
Amansýz
Sabrýn içinde durmadan nefes alan
Sen ki sevdalarýný ahirine saklayan güzel ve güzide can
Saklandýðýn
Zaman, zerresinde nefeslendiðin an
Aþk ikliminde solmayan, ülfetle soluyan sevdana kan
Mücerrettir
Geçen her an, esrarýnda bulunan
Mizanla dirliðin ahengiyle nefs alacaktýr aþký anlayan
Mustafa CÝLASUN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Cilasun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.