Kör bir ressam çizmiþ beni, Suretim; Kýrýk zurna da ki son delik.. Adýný sorarsan Adý "sikke", "akçe", "kayme", "para", Anlayacaðýn; Varlýðý bile bazen dert, Yokluðu onulmaz yara.. El deðmemiþ yosma masumluðu pozunda, Ýlk Bir Lidya’lý ya vermiþ bekâretini Ve yaratýlma liyakatýný. Belki de Bu yüzden tutunamadý Benim yoksul, emekçi göynüme, Yýrtýk ceplerimi hep yadýrðadý Çünkü O; Vampirlerin erk’in de Ve cüzdanýnda gýcýr Vesikalý bir gevaþe, Amelenin çorabýnda buruþuk, Ayyaþýn donunda ýslak ve psiþik, Yeni yetmenin Ve abaza’nýn lüks hayalinde Bacaklarý hep aralýk Yavan cinsellik oldu.. Bana sorarsan; Ne ilk Ne de son aþkým deðildin zinhar! Yav Kapý gýcýrtýsýndan bile Bu kadar irite olmadým ki Sen den olduðum kadar.. Geçmiþi kirli Onuru delik, Ey kâðýtlara sarýlýp Metallere boðulan Virüsü bakterisi bol "Boklu metelik".... 19:EKÝM:2018
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Karbeş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.