Sen hiç soðuk ceset gördün mü, veya ölmek üzeri bir insan ben seyretmedim, kendi ellerimle kazdým topraðý 7 yaþýnda 70 yaþýnda çok cenaze defnettim ben. Soðuktular, sessiz sakin ve o kadarda muhtaç yatýyorlardý. Toprak kapladý bedenlerini, sessizce çürüdüler yok oldular.
Sen hiç aþk acýsý çeken gördün mü, veya ayrýlmýþ bir insan ben seyrettim, ölmekten daha beterdi inan eridiler ben seyrederken korktum, onlar yaþarken korkmadýlar onlarýn da bedenleri soðuktu, ama gözleri yaþlý en acýsý ölmeden çürümeye baþlamýþlardý
sen hiç sevdiðimi kaybettin mi, yada hastalanýp öldü mü ben gördüm, son göz yaþlarýný elimle sildim onu seyrederken tüm organlarýn yavaþ yavaþ parçalanýyor nefesin kesiliyor, gözlerine hakim olamýyorsun baðýrmak istiyorsun olmuyor, birisi seni boðuyor
ben tüm acýlarý gördüm yaþadým ve unuttum üzülmeyin hiçbir acý kalýcý deðildir ruh misali yavaþ yavaþ vücudu terk ediyor. Zarar veriyor, kalýntýlarý enkazlarý oluyor yaþýyorsun yine de, ÖLÜMÜNÜ BEKLER gibi.
VAHÝT VOLKAN SEVÝNÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
volem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.