Ben de iki Erdoðan var; Biri gönlüyle konuþan, Biri nefsiyle konuþan. Gönlüyle konuþaný sevin, Nefsiyle konuþaný sevmeyin. Nefsiyle konuþaný Ben de sevmiyorum. Gönlüyle konuþana Ben buyum diyorum. Gönlüyle konuþana Desem bayýlýyorum. O da nefisden gelir, Ona da kýzýyorum. Gönül teli incedir, Nefsin hali nicedir. Nefsiyle konuþan, Nefsin kölesi! Gönlüyle konuþan, Alemin sesi.. Gönlüyle konuþana, Ben de selam ederim. Gönlülle konuþursam, Fakir Erdoðan derim. Nefs Erdoðan’dan kaç, Gönül Erdoðan’a gel. Gönül ile bakarsan Sevdiðimi bilirsin, Arzu ile yakarsan, Nefsine zulmedersin, Allah’ým sen büyüksün Sana emanet caným, Ben gönülden yanayým, Aþkla kaynýyor kaným. Sen nefsi öldürürsün, Ben kulun Erdoðan’ým, Allah’ým sen büyüksün, Sanadýr büyük aþkým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Erdoğan Ylmz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.