Zembereði bozulmuþ saatlerde
Ölüm kurnazca sokulurken koynumuza
Kirpiklerinin yanaklarýna düþen gölgesinde
Baðdaþ kurmuþ acýlar
……
Gecenin aðýt yakan karanlýðýnda
Ýçimin çýðlýklarýnda ürperiyor sesim
Genizimde boðulan gözyaþlarým
Ne yarama, ne acýma su serpmiyor
Ben de geleceðim
Onlar þunlar bunlar herkes gelecek
Bekle…
Kimse ölümsüz deðil
Duygularýmý intihara saldým
Þah damarýmdan çýkýyor caným
Üþüyen parmaklarým
Kendi harýnda ýsýnmaya çalýþýrken
Geceyi örtüyorum gözlerime usulca
Biliyorum sen gidince
Ardýn sýra gitti her þey
Binlerce göçebe kuþ
Kanat çýrpýyor göðsümde
Hepsi yönünü yitirmiþ
Kör saðýr dilsiz
Kendi göðüme gömdüm göðsümü
Nefes alamýyorum
Tane tane yaþadým zamaný seninle
Sana sarýldýðým gibi
Sarýlýyorum son bakýþýna
Bakýþlarýnýn deðdiði her yerimde
Can kýrýklarým var
Gözlerinin kuytusunda yatýr beni…
Yaralý avuçlarýmdaki sýzýyý öp
Dinsin acýlarým
Bütün ýþýklar söndü
Gece kumpas kuruyor düþlerime
Þimdi ellerim baðrýmda baðlý kaldý
Ve bir de gölgede gülüþlerin
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.