Demir atardı içime bir Nuhun gemisi sen kıyılarımdan giderken.

Demir atardý içime bir Nuh’un gemisi sen kýyýlarýmdan giderken...
Özlem bulutu çökerdi gökyüzüne saçlarýna dokumak isterken...
Irmaklar dökülürdü gitme kala bilet kesen gözlerimden...
Yüreðim ise içine akan bir mürekkep balýðýydý lacivert ve dilsiz konuþurken...
Bir tufan kopardý sen susarken...
Ve demir atardý içime bir Nuh’un gemisi sen kýyýlarýmdan giderken...

Çoktan ölmüþüm oysa ben.
Yalan söyleme ne olur yüreðimi söküp gözlerinde ki denize gömerken...
Arkana bakma olur mu þimdi giderken?
Sil sonbaharý yüzünden...
Saçlarýný ise sakýn savurma.
Gönül koymuyorum ama kokun gelmesin bana.
Bilirim, kadýnlar gider her zaman.
Sen usulca git...
Ben ölürüm yavaþça...
Zaten hangi kadýn gitmedi mi ki severken?
Çiçekler de solarmýþ çok su verirken...
Ve balýklar da ölür bir gün denizler giderken...
Ve demir atar içime bir Nuh’un gemisi daha sen kýyýlarýmdan giderken...

Elbet bir gün biter mühlet ve kader imzasýný atarda gider.
Yavaþça düþüverir önümüze alýn yazýmýz.
Oysa hüzün duraðýna virgül atmýþýz...
Ansýzýn gelir þimdi gecikmeden seni benden götürecek olan kara tren.
Gözlerime bakmasan diyorum kadýn eksik yanýmý götürürken...
Yüreðimin giriþ kapýlarýnýn anahtarlarýný da götür giderken...
Sularýmý çeker þimdi kör bir deniz, kollarý kýrýk yüreðim bir girdabýn içine düþerken...
Ve demir atardý içime bir Nuh’un gemisi sen kýyýlarýmdan giderken...
Ben o tufanda ölürdüm oysa.
Sen giderken...

Ömer Altýntaþ
Sosyal Medyada Paylaşın: