Perdeler inmiþ sanki gözlere Yürekler sus pus kara bir kutu gibi Ýçinde kederden hüzne kadar Dolu mu dolu olmuþ acýlar
Kulaklar saðýr yürekler nankör Bir ses seda verende yok yalnýzlýklara Boylu boyunca geçiyorlar yanýbaþýmdan Her biri kendi dünyasýnda kilitli bir mahkum sanki
Kafese kapatýlmýþ bir kuþtan ne farkýmýz var ki Eylülde gelip geçmedi mi iþte Artýk Ekim sýkýntýsýyla baþý dertte yüreðin Zaman acýmasýzca ilerlerken böylesine Mezarýmýz bize bir o kadar yakýnlaþýyor þimdi
Þiir- Edibe Toðaç
Sosyal Medyada Paylaşın:
Edibe Toğaç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.