Uykum Dudaklarında Kalır

iki kelime edip bir dar aðacý bulamadým kendimi asmaya
sonra bulut þarký söylüyor diyenlere kýzdým
aldým baþýmý sana geldim
parmaklarýn kapýyý vurur kaçar
uykum dudaklarýnda kalýr uyanmak istemem
küçük bir mýrýldanýþ kalýr ölülerin aðzýnda
kimse bizi anlamaz

yakýnlaþýnca üç beþ kiþi sýcacýk bir odada
gölgelerimizle dalga geçer
dýþarýda rüzgar kimi üþütür
kimi göðsüne gerip þefkatinden emzirir bilmiyorum
bir karanlýk uykunun tadýdýr bu
belli belirsiz öpüldüðüm rüyanýn yanýlgýsý belki
uyanýp cevap vermek isterim sana

aslýnda çoðul çok çabuk söylenecek þeyler var
kapanýr birden bire her þey görünmez olur
unuttuðunu anýmsamak güldürür zamaný
sevgi kýþkýrtýcý kalçalarýyla yol alýr
kalbimize batan ýþýklarýn acýsýdýr uzaklar
bize ne kalýr
bilmem

gece denizin ýþýklarýný seyrediyordun
duymamýþ gibi yapýp
seninle gezinirken kayalýklarý
irkilip patlayan dalgalarla birbirimize baktýk
ayný korkuyla sarýlýrken
tekrar edip defalarca
hatýrlayacaðýmýz bir sonsuzluk var diyordun.











Sosyal Medyada Paylaşın: